Ik hoorde onlangs vanuit verschillende leden dat wij als bestuur ‘onzichtbaar’ zijn. Dat zette mij wel aan het denken. Want ja, dat is voor veel SPRINT leden wel zo. Als bestuurslid ben je vooral druk met vergaderen, mailen, stukken lezen enzovoort. En als ik achter mijn laptop zit of achter de deur van de bestuurskamer, zie je me niet. Dat hoort nu eenmaal wel bij je taak als bestuurslid. Daarin speelde de afgelopen twee jaar corona natuurlijk ook mee; wij zijn allemaal weinig bij SPRINT geweest. Maar het belangrijkste is dat al dat gepraat, gemail en geschrijf uiteindelijk wel een merkbaar resultaat oplevert voor de club. Maar merkbaar is nu eenmaal wat anders dan zichtbaar.

En als ik voor mijzelf kijk, denk ik dat de leden zeker gelijk hebben: ik ben het laatste half jaar helemaal weinig bij SPRINT geweest, omdat ik door een hardnekkige blessure niet kan trainen.

Maar wat bedoelen de leden dan met ‘onzichtbaar’? Ik vermoed dat het gaat om drie dingen: de leden weten niet waar wij als bestuur mee bezig zijn voor SPRINT, we zijn te weinig aanwezig om te horen wat er echt leeft én we zijn soms te weinig zichtbaar aanwezig bij bepaalde activiteiten. En dat heeft natuurlijk ook te maken met tijd. Veel bestuursleden hebben naast hun bestuurstaak namelijk ook nog een volle baan. Maar het heeft uiteindelijk te maken met de keuzes die wij zelf maken: waar zijn wij bij en waar niet.

Daar kunnen we wel wat aan doen. Daarom hebben wij een oude gewoonte weer opgepakt door maandelijks een bestuursblog in de Nieuwsbrief te zetten. Daarin vertelt telkens een ander bestuurslid waar hij of zij mee bezig is. En we gaan proberen vaker aanwezig te zijn op de club. Om te horen en te kijken wat er gebeurt. Maar wij hebben jullie óók nodig: spreek ons dus gerust aan als je iets kwijt wilt. En als je ons mist, mailen kan altijd. En ik? Ik neem mijn oren en ogen mee naar SPRINT. Om te horen en te zien wat er leeft.

Paul Alberts, voorzitter