Het SPRINT Magazine is weer uit! Een heerlijke winterse editie bomvol modder, crossen, en nog veel meer. Lees hem nu hieronder (zet op fullscreen om fijn te lezen). Veel leesplezier!
PS: opent hij hem niet? Klik dan hier.
Tag archieven: hardlopen
Column Dide: Heiligdom en vuilnisbelt
COLUMNDide is een rennend SPRINT-kind. Ze weet niets over eten, maar vindt het wel heel lekker. En leuk om over te leren en schrijven. Niets wat ze schrijft is niet waar: alle voedingsinformatie komt vanuit de diëtisten van SPRINT.
door Dide Evers | foto: Jørgen Geers
Ik ben een kind van uitersten. Ben ik mijn korte blonde haren zat? Dan gaan er lange bruine vlechten in. Heb ik een zak chips in mijn handen? Dan gaat ie op. Staat er een leuk liedje op? Ik ga te grooven.
Afgelopen jaren heb ik twee uitersten opgezocht in het zorgen voor mijn lijf.
Zo lukte het me in 2015 om het merendeel van het jaar mijn lijf als heiligdom te behandelen. Goed sporten, goed eten, goed slapen. Geen alcohol, geen toegevoegde suikers, geen eten uit pakjes, zakjes, potjes, waardoor ik niet alleen toegevoegde suiker, maar ook al die andere toegevoegde stoffen vermeed. Ook alcohol vermeed ik (laten we voor de goede orde 1 glas per maand aanhouden).
Met nog wat maanden te gaan, weet ik nu al dat het me in 2016 is gelukt het merendeel van het jaar mijn lijf als vuilnisbelt te behandelen. Sporadisch fanatiek met sport en chronisch toegewijd aan snoep, alcohol, uit eten (McDonalds is ook uit eten, toch?), en slecht slapen.
Mijn mentale en lichamelijke status 2015: ik heb me nog nooit zo goed gevoeld, huid is mooi, lijf is mooi, concentratie is goed (voor mijn doen).
Mijn mentale en lichamelijke status 2016: moe, ontregeld, +4kg, -prestaties, chagrijnig en een tikkeltje bipolair. Ik voelde me 100000% gezonder in 2015. Maar ik ben nog steeds even gelukkig met mijn leven en mijn lijf. Geluk en gezondheid, liggen ze dan toch verder uit elkaar dan ik altijd dacht?
100% SUIKERVRIJ?
Suikervrij betekent doodgaan, want suiker is je brandstof. Niemand kan zonder suiker. Daarom verafschuw ik het woord ‘suikervrij’. Het is een verkeerde benaming voor een ‘aanpassing’ in je dieet. Het woord ‘suikervrij’ wordt verschillend en ook verkeerd geïnterpreteerd. Dus bij deze: ‘Suikervrij’ betekent in het eerste plaats ‘het ontbreken van toegevoegde suikers’. En zelfs dan is het niet altijd slecht om suikers toe te voegen, als het maar in verhouding blijft.
Dit is een artikel uit SPRINT Magazine. Lees hier meer columns, interviews en artikelen.
Column Pedro: Singelloopkoorts
COLUMNPedro is kind aan huis bij SPRINT. Hij was topatleet en fanatiek trainer. Met al zijn kennis en verdiensten is hij de aangewezen persoon om het jubileumboek ‘Het gras ontgroeid: 75 jaar SPRINT te schrijven.
door Pedro Kneepkens | foto: Jørgen Geers
Al vele jaren achtereen breekt omstreeks juli de Singelloopkoorts uit in Breda en omstreken. Jong en oud blijkt besmet met een virus dat op de dag ná de Singelloop abrupt lijkt te zijn uitgewoed. Doch op de grote dag zelve kan een argeloze toerist nog wel eens verbaasd opkijken van een massale opwinding op en langs het parcours. En wat heet, massaal. De 30e editie in 2015 trok 17.700 deelnemers en zo’n slordige 80.000 toeschouwers! Toch is deze toeloop niet zo verwonderlijk. Wie googlet op ‘de derde loopgolf’ stuit bijvoorbeeld al gauw op oneliners als “de loopsport is een evenementensport geworden”, of “het streven naar een PR is ondergeschikt geraakt aan de gezelligheid”. Inderdaad. Ging vroeger hardlopen gewoon over zo hárd mogelijk lopen, vandaag de dag zie je steeds meer carnavalesk uitgedoste malloten onder de deelnemers. Deze ontwikkeling komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. Maar hoezo: ‘De Bouvigneloop is dood, leve de Singelloop!’ Wel, in het door BN De Stem uitgebrachte jubileumboek ’25 jaar Singelloop’ staat een artikel onder de kop: ‘Vreemde vogels zijn zo gek nog niet’. Het betreft een interview met voormalig marathonloper Cock van Blerck. Cock was de grote animator achter de BOUVIGNELOOP met start en finish op onze eertijdse sintelbaan. Het eerste startschot hiervoor viel in 1971. Voordat het echter zover was, moest afgerekend worden met heel wat weerstand op verenigings- en gemeentelijk niveau. Cock wordt daarom geprezen als wegbereider van “de gezelligste loop van Nederland”. De 1e ‘editie’ daarvan (in 1986) werd meteen een daverend succes, maar het zal ‘het promoteam’ achter de wegatletiek in Breda veel deugd gedaan hebben dat de krant destijds kopte: De Bouvigneloop is dood, leve de Singelloop! Edoch, de 1e ‘uitgave’? Nee hoor, want tussen 1943 en 1950 werden er al singellopen georganiseerd door “de athletiekafdeeling van de Noad Advendo Combinatie” (N.A.C.) in samenwerking met SPRINT. Maar daaraan deden slechts een handvol mannen mee “op ongemakkelijk schoeisel en in atleetonvriendelijke kleding”, aldus Wouter Schelvis, onze atletiekverslaggever in het aangehaalde jubileumboek.
Dit is een artikel uit SPRINT Magazine.
Lees hier meer columns, interviews en artikelen.
Column Niels: Bewegen is een feest
ColumnNiels de Beer is betrokken bij het ‘Health Innovation’ programma van de Avans Hogeschool en de stad Breda. En is medeoprichter van de kenniskring ‘Active Ageing’. Hij geeft presentaties en lezingen over innovatie binnen de gezondheidszorg. Daarnaast is hij geboren en getogen Bredanaar en actief hardloper.
Door Niels de Beer | Foto Jørgen Geers
Gezond ouder worden
Ergens half juli kreeg ik een mailtje van de stichting de Bredase Singelloop dat ik me toch echt weer moest inschrijven voor ‘Het gezelligste hardloopevenement van Nederland’ op 2 oktober. En natuurlijk heb ik dat gelijk gedaan. Want al 31 jaar lang staat de eerste zondag van oktober omcirkeld in mijn agenda voor dit event. Want dat is het. Een supergaaf event. Met muziek van dj’s en bandjes, in een bourgondische sfeer waar duizenden mensen samenkomen in het centrum van Breda. Om elkaar te ontmoeten, een drankje te drinken, te kijken naar mensen die aan het hardlopen zijn en/of om zelf als hardloper deel te nemen. Je zou dit laatste bijna vergeten.
En wat die deelnemers betreft, doet echt werkelijk iedereen mee. Getrainde en ongetrainde lopers, mannen en vrouwen, dik en dun, jong en oud…. En wat opvalt, is dat aan dit soort evenementen steeds meer ouderen deelnemen. Ouderen die al geruime tijd onder begeleiding en in groepsverband in training zijn. En dat is natuurlijk een prachtige ontwikkeling! Zeker vanuit het perspectief van de gezondheid en het welzijn van ouderen. Want sport en bewegen zorgt voor een betere lichamelijke en mentale conditie en het verlaagt de kans op (chronische) ziektes. Actief ouder worden zorgt dat je langer kunt blijven doen wat je graag doet en door de aanmaak van endorfine in de hersenen, als gevolg van het bewegen, voelt men zich meer tevreden en ontspannen. En het samen bewegen zorgt ook nog eens voor het nodige plezier en vertier.
Dus als u zondag 2 oktober in het Bredase bent, als deelnemer of toeschouwer, vraag na afloop eens aan een oudere deelnemer hoe hij of zij die dag en de weg er naartoe ervaren heeft. Ik weet zeker dat u geraakt en geïnspireerd zult worden door zijn of haar verhaal en dat het u aanzet om zelf ook te bewegen.
Oh ja… proost samen ook nog even met een biertje op de geleverde prestatie. Dat maakt het feest helemaal compleet!
Dit is een artikel uit SPRINT Magazine. Lees hier meer columns, interviews en artikelen.
Column Hilda: Shit attack
COLUMNHilda (47) is getrouwd met Anton en samen hebben ze vier kinderen. Ze is directeur van cultureel centrum Nieuwe Nobelaer in Etten-Leur. Sinds zes jaar loopt zij met veel plezier, twee keer per week bij groep C3: ‘De berengroep’.
door Hilda Vliegenthart | foto: Jørgen Geers
Bij de start van de training op een mooie dinsdagavond verdween één van onze lopers met gezwinde spoed het bos in. Terwijl wij stonden te rekken en strekken hield ik hem in de gaten; het duurde namelijk nogal. Ik stuurde onze assistent-trainer er achteraan met mijn noodvoorraad wc-papier en jawel hoor… Wat bleekjes kwam onze vriend het bos weer uit en meldde zich af om terug naar het clubhuis te gaan. Hij had naar eigen zeggen een shit attack.
Wat kan er nog meer gebeuren tijdens lange duurlopen?
Er bestaat ook nog zoiets als een warmte attack. Tijdens de Singelloop van 2012 zou ik mijn eerste halve marathon lopen. Honderden kilometers duurloop gingen eraan vooraf, de verwachtingen waren hooggespannen. Tot het weerbericht kwam. Dertig graden in het centrum van Breda, zo voorspelde de weerman. Een indringend gesprek met trainer Kees de Beer volgde. Wat nu gedaan? Op die hitte hadden wij niet gerekend. En ik kan er ook écht niks van, lopen in de warmte.
“Wat jij in je kop hebt, heb je niet in de kont” sprak de trainer. “Veel water drinken, en gaan!”
Ik ging. Het was snikheet. Ik ging er steeds beroerder uitzien. De aanmoedigingen van bierdrinkend Breda werden steeds lolliger. Ik liep een tijd die niet in de búúrt kwam van wat ik in mijn hoofd had.
Drie weken later deed ik het nog eens dunnetjes over, om in shit attack termen te blijven. Op het mooie parcours van de Van Oers Marathon Brabant in Etten-Leur. De temperatuur was inmiddels 15 graden gedaald en er scheen een waterig zonnetje. Ik liep de afstand maar liefst 12 minuten sneller dan tijdens de Singelloop. De trainer stond bij de finish en knikte tevreden.
Een jaar later deed ik met mijn zoontje Tobias mee aan de familieloop van de Singelloop. Na een kilometer liep hij flink rood aan, roder dan te doen gebruikelijk na een stukje hardlopen. Jawel hoor: “ik moet poepen mama”.. Vanuit mijn ooghoek zag ik een kroegje langs de route. We liepen er samen op af, renden de trap op naar de toiletten, – effe downloaden – (om in hardloopjargon te blijven) en stormden de trap weer af om de route te vervolgen. Inclusief deze pit stop deden we exact 12 minuten over het parcours.
Warmte attacks, shit attacks, andere sanitaire ongemakken, wij lopers vrezen ze allemaal.
Goed om te weten dat ondergetekende altijd een noodvoorraad wc-papier bij zich heeft.
Dit is een artikel uit SPRINT Magazine. Lees hier meer columns, interviews en artikelen
Toffe tights
SPORTMODEWij hebben een aantal tights getest in de binnenstad van Breda. Het is mooi meegenomen als een tight leuk staat, maar het is natuurlijk vooral belangrijk dat die lekker zit!
Tekst Anne- en Myke van de Wiel | foto’s Jørgen Geers
TOFFE TIGHTS
Om te beginnen draagt Anne de zwarte legging van New Balance en Myke de grijze van Odlo.
De New Balance (onze overall favoriet) zit supercomfortabel en is niet te dik of te dun. De details op het onderste deel van deze tight vinden wij erg leuk en maakt hem net wat specialer. De roze en blauw gekleurde vormpjes geven een hippe toevoeging. Helemaal zwart is ook maar zo saai, al moeten we bekennen dat ook wij eigenlijk vooral zwarte tights in de kast hebben hangen…
De grijze tight van Odlo is een stuk opvallender. Deze legging is erg dun van stof en zit superlekker. Deze is dus vooral fijn om te dragen als het warm weer is. Het originele aan deze tight is dat je hem aan beide kanten kan dragen. Zowel de binnen- als de buitenkant heeft een gezellig printje.
Tip: knip dan wel even de etiketjes uit de binnenkant ;).
Op de foto hierboven draagt Myke de zwarte tight van het merk Puma.
Ook deze legging heeft leuke toevoegingen aan de onderkant zitten.
De grijze tight is ook van Odlo en wordt door Anne gedragen. Ook deze tight kun je ‘binnenstebuiten’ dragen.
Voordeel: je hebt 2 verschillende tights, maar je betaalt voor één. Altijd fijn!
Of het nou weer wordt voor een lange tight, half lange tight, kort broekje of wat dan ook, we willen iedereen heel veel succes en plezier wensen tijdens het sporten!
Dit is een artikel uit SPRINT Magazine. Lees hier meer columns, interviews en artikelen.